Pieczona ryba z warzywami to bardzo dobry pomysł na pyszny obiad dla całej rodziny. Pyszna ryba z warzywami zawiera małą ilość kalorii i jest bardzo soczysta. Ryba pieczona w piekarniku to dobra alternatywa dla smażenia na oleju. Przepis na pieczoną rybę z warzywami jest prosty, dlatego nie musisz mieć dużego doświadczenia ryba morska z rodziny dorszowatych: putasu: błękitek, ryba z rodziny dorszowatych: nawaga: arktyczna ryba z rodziny dorszowatych: czarniak: ryba morska z rodziny dorszowatych: gadus: morska ryba z rodziny dorszowatych: MERLAN: ryba z rodziny dorszowatych; witlinek: karlik: ryba morska z rodziny dorszowatych: dorszyk polarny, sajka, ryba z Z Wikipedii, wolnej encyklopedii. Okres istnienia: 0,4–0,0077 mln lat temu. Jeleń olbrzymi, łoś irlandzkiMegaloceros giganteus) – gatunek wymarłego z rodziny jeleniowatych. Żył od środkowego plejstocenu do wczesnego holocenu od 500 tys. do 7700 lat temu. Zamieszkiwał północną Europę (najwięcej jego szczątków znaleziono w Jeżeli znasz inne definicje pasujące do hasła „ssak z rodziny jeleniowatych” lub potrafisz określić ich nowy kontekst znaczeniowy, możesz dodać je za pomocą formularza znajdującego się w opcji Dodaj nowy. Pamiętaj, aby opisy były krótkie i trafne. alces alces - najwiĘkszy wspÓŁczeŚnie ŻyjĄcy gatunek ssaka kopytnego z rodziny jeleniowatych, wyrÓŻniajĄcy siĘ charakterystycznym poroŻem i wyjĄtkowo dŁugimi koŃczynami - krzyżówka Poniżej znaj­duje się li­sta wszys­tkich zna­lezio­nych ha­seł krzy­żów­ko­wych pa­su­ją­cych do szu­ka­nego przez Cie­bie opisu. ryba z rodz. karpiowatych ★★★ bachaku1: UKLEJA: ryba z rodziny karpiowatych ★★★ ŁYSACZ: ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych ★★★★★ sylwek: KIEŁBIE: ryby z rodziny karpiowatych ★★★ RÓŻANKA: ryba z rodziny karpiowatych ★★★★ WZDRĘGA: ryba z rodziny karpiowatych ★★★★ POCIERNIEC: ryba z rodziny ryba z rodziny karpiowatych: ciosa: ryba z rodziny karpiowatych: klepiec: ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych: ukleja: mała ryba z rodziny karpiowatych: rozpiór: siniec, ryba z rodziny karpiowatych: KLONEK: kleń, ryba z rodziny karpiowatych. sapa: ryba z rodziny karpiowatych, mała raszpla – ryba z rodziny raszplowatych: raszpla ciernista ( Squatina aculeata) raszpla kalifornijska ( Squatina californica) raszpla plamista ( Squatina oculata) raszpla zwyczajna ( Squatina squatina ), inaczej skwat, anioł morski lub ryna. raszpla – potoczne określenie tarnika. Kategoria: ryba morska z rodziny cefalowatych "ryba głębinowa z lampką - Melanocetus johnsonii" autor: Przemek P, szarada.net Niniejszą ilustrację udostępniamy na Sarna europejska to gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych. Samica jest potocznie nazywana kozą, samiec rogaczem albo kozłem, młode to koźlęta. Sarna ma smukły kształt, cienkie i wysokie nogi (cewki), jej sierść (suknia) jest ciemnobrązowa latem, a siwo-brązowa zimą, z białą lub żółtawą plamą na pośladkach xCdQ. Jelonek czubaty jest ssakiem parzystokopytnym z rodziny jeleniowatych. To jedyny przedstawiciel rodzaju Elaphodus (Milne-Edwards, 1872). Występuje w górskich lasach Chin i Birmy. Długość ciała tego ssaka wynosi około 110-160 cm, wysokość w kłębie: około 50-70 cm, długość ogona: około 7-16 cm. Jelonek czubaty waży około 17-50 kg. Ubarwienie tego ssaka jest ciemnoszare do czekoladowobrązowego. Zwierzęta te są aktywne głównie o świcie i po zmierzchu. Prowadzą samotniczy tryb życia. Czasem spotykane są w parach. Dojrzałość płciową jelonki czubate osiągają około 18 miesiąca życia. Po trwającej około 180 dni ciąży samica rodzi jedno, rzadko dwa młode. Jelonek czubaty Jeleniowate to rodzina ssaków parzystokopytnych, w której skład wchodzi około 40 gatunków takich jak np. jeleń szlachetny, sarna, renifer, piżmowiec, jelonek błotny, mulak, pudu, łoś, daniel. Najmniejszym przedstawicielem jeleniowatych jest pudu, mierzący zaledwie 35 cm, zaś największym łoś, osiągający 2,5 m wysokości w kłębie. KlasyfikacjaGromada: ssakiPodgromada: ssaki żyworodneInfragromada: łożyskowceRząd: parzystokopytneRodzina: JeleniowateSarna (Capreolus capreolus) nie jest samicą jelenia szlachetnego, jak powszechnie się uważa. Podobnie jak jeleń szlachetny (Cervus elaphus) należy do jeleniowatych, jest jednak oddzielnym rodziny jeleniowatych (Cervidae) charakteryzuje obecność poroża inaczej zwanego szczątki jeleniowatych pochodzą z oligocenu. W plejstocenie występowały jelenie o potężnym porożu, jak jeleń olbrzymi. Od 400 tys. do 7 700 lat temu zamieszkiwał on północną Europę, północną Azję i północną Afrykę. Gabarytowo zbliżony był do łosia, osiągał ok. 2,1 m wysokości w olbrzymi posiadał poroże o rozpiętości ponad 3-metrowej, które ważyło około 40 kg. Tak jak dzisiejsze jelenie żywił się roślinnością. Człowiek pierwotny często polował na jelenie olbrzymie, co możemy wywnioskować, z pochodzących z tamtej epoki, rysunków naskalnychJeleniowate są doskonale przystosowane do biegu, posiadają długie, kształtne i silne nogi zakończone wąskimi, szpiczastymi racicamiCechy fizyczneCzłonków rodziny jeleniowatych charakteryzuje wysmukłe ciało, zwykle bardzo krótki ogon, a także silna szyja i zwężająca się ku dołowi głowa, której przednia część znajdująca się nad pyskiem jest zwana chrapami. Chrapy u prawie wszystkich jeleniowatych są pozbawione sierści, do wyjątku należą renifery, które mają owłosione chrapy. Jeleniowate są doskonale przystosowane do biegu, posiadają długie, kształtne i silne nogi zakończone wąskimi, szpiczastymi racicami, boczne niewykształcone palce kończą się tzw. szpilami (raciczkami). Jeleniowate mają dobrze rozwiniętą warstwą włosów wełnistych. Ich owłosienie może być gładkie lub szorstkie, latem jest plamiste, a zimą jednolite. Zwykle młode są wyraźnie plamiste, posiadają białe cętki tułowiu, a czasem także na szyi. Na tyle ciała jeleniowatych występuje tak zwane lustro, czyli jasna plama, która jest bardziej widoczna w zimie niż w lecie. Niektóre gatunki jeleniowatych mogą pochwalić się brodą, grzywą, czub lub kołnierzem. Jeleniowate zmieniają sierść dwa razy do posiadają poroże, nie rogi. Poroże od rogów różni także fakt, że co roku jest ono przez zwierzęta zrzucane, po czym znowu odrasta z wyrostków na kości nie rogiCzłonków rodziny jeleniowatych charakteryzuje obecność poroża inaczej zwanego wieńcem. Poroże często mylnie jest zwane rogami. Jednak w przeciwieństwie do rogów, które są utworzone ze zrogowaciałego naskórka, poroże zbudowane jest wyłącznie z tkanki kostnej bez uczestnictwa substancji od rogów różni także fakt, że co roku jest ono przez zwierzęta zrzucane, po czym znowu odrasta z wyrostków na kości rodzinie jeleniowatych posiadaczami poroża są wyłącznie samce, wyjątek stanowią renifery, u których poroże wyrasta także samicom. Z kolei niektórzy przedstawiciele jeleniowatych np. piżmowiec czy jelonek błotny nie posiadają poroża wcale. Jeleniowate żyją zwykle w stadach. Większość gatunków jeleniowatych jest poligamiczna, tworzą one tzw. stada haremowe, w których skład wchodzi wiele samic i tylko jeden są roślinożerne. Żywią się liśćmi, gałązkami i korą drzew i krzewów, trawą, owocami leśnymi, grzybami, żołędziami, buczyną nawet ziołami. Żerujące zwierzęta połykają niepogryzione rośliny, które trafiają do żwacza, jednej z komór dużego żołądka. Rozmiękczone w żwaczu kawałki roślin są zwracane przez przełyk i dokładnie przeżuwane, następnie zostają ponownie połknięte, wędrują do dalszych części żołądka, gdzie ulegają trawieniu. Przyswajanie trudnych do strawienia części roślin ułatwiają przeżuwaczom licznie występujące w ich przewodzie pokarmowym u jeleniowatych trwa od 6–10 miesięcy. Samica w zależności od gatunku rodzi zwykle od 1 do 4 żyją zwykle w stadach. Większość gatunków jeleniowatych jest poligamiczna, tworzą one tzw. stada haremowe, w których skład wchodzi wiele samic i tylko jeden samiec. Bywa jednak, że samce niektórych gatunków, szczególnie te starsze wybierają samotniczy tryb życia. Zwierzęta te osiągają dojrzałość płciową w wieku 0,5–3 lat. W porze godowej samce prowadzą pomiędzy sobą zażarte walki o względy samic. Ciąża trwa od 6–10 miesięcy. Samica w zależności od gatunku rodzi zwykle od 1 do 4 młode jelenie są wyraźnie plamiste, posiadają białe cętki tułowiu, a czasem także na zamieszkują lasy, lasostepy, tereny bagniste i tundrę wszystkich kontynentów z wyłączeniem Australii i w PolsceW Polsce przedstawicielami jeleniowatych są: sarna, jeleń szlachetny, łoś i daniel oraz introdukowany pod koniec XIX wieku jeleń wschodni inaczej sika (Cervus nippon).Największym z nich obok łosia jest jeleń szlachetny. W Polsce występuje we wszystkich większych kompleksach leśnych. Wybór środowiska przez jelenie jest zależny od pory roku. Głównym środowiskiem są nizinne i górskie lasy liściaste i mieszane. Ze względu na rozłożyste poroże, jeleniowate unikają terenów gęsto zakrzewionych. W populacjach jelenia szlachetnego zamieszkującego Polskę wyróżnia się kilka form w obrębie gatunku: jeleń bieszczadzki (najokazalszy), jeleń mazurski, jeleń wielkopolski i jeleń pomorski. Byki występujące w Karpatach i na Mazurach mają poroże zazwyczaj cięższe – 6-12 kg – pozostałe zaś ok. 3,5-8 kgW Polsce na 2011 rok odnotowano ok. 190 tys. sztuk jeleni szlachetnych i od kilku lat liczba ta systematycznie odnóg w porożu jelenia wzrasta wraz z wiekiem, aż do pełni jego rozwoju osobniczego (około 14 lat). Później wraz z wiekiem szlachetny (Cervus elaphus)U jelenia szlachetnego jak u wszystkich jeleniowatych wyraźny jest dymorfizm płciowy – samce są większe i cięższe od jelenia szlachetnego, zwane bykami, osiągają wagę porównywalną do wagi przeciętnego niedźwiedzia występującego w szlachetne żyją w stadach, które myśliwi w swojej gwarze określają chmarami. W stadzie przewodzi łania zwana licówką (przodownica), dokonująca wyborów w zakresie bezpieczeństwa, czy jadłospisu. Byki po ukończeniu 4 roku życia tworzą osobne chmary, na czele których stoi zazwyczaj młody byk. Starsze byki trzymają się z boku takiej chmary lub na jej końcu. Kiedy chmara wychodzi z gęstwiny na otwartą przestrzeń, stary byk wychodzi jako ostatni po chwili kamuflaż :)?CharakterystykaCiało jelenia szlachetnego latem pokryte jest brązowym i krótkim futrem, natomiast zimą sierść zmienia odcień na szary i staje się nawet dwa razy dłuższa i gęstsza od letniej. Kark i brzuch u samców jest nieco ciemniejszy. Linienie rozpoczyna się u dorosłych osobników z końcem kwietnia. Zimowe futro zaczyna rozwijać się we wrześniu, a całkowita zmiana sierści na zimową następuje w jeleni nazywane są bykami, samice jeleni to jelenia szlachetnego latem pokryte jest brązowym i krótkim futrem, natomiast zimą sierść zmienia odcień na szary i staje się nawet dwukrotnie dłuższa i gęstsza od występuje tylko u samców. Jest silne i okazałe, mocno rozgałęzione. Szczytowe rozgałęzienie nazywamy koroną. Rocznych samców mają nierozgałęzione poroże. Po roku poroże jest zrzucane, a na jego miejsce wyrasta nowe, które posiada 3-4 rozgałęzienia. Co roku u samów pojawiają się 1-2 nowe rozgałęzienia. Najbardziej okazałe poroże mają samce w wieku 10-15 lat. Zrzucanie poroża następuje z końcem zimy lub początkiem wiosny, a pełny wzrost nowego przypada na to okres godowy jeleni. W Polsce rozpoczyna się on w drugiej połowie września i trwa ok. 4 tygodni. Samce jeleni w tym czasie wydają głośne odgłosy, rozpoczynając tuż przed zachodem słońca, a kończąc niemal o świcie. Przez całą noc potężny, basowy ryk byków rozlega się echem na wiele kilometrów po okolicy. Rykowiskiem nazywamy również miejsce pojedynków byków w trakcie trwania okresu godowego oraz miejsce odbywania samych nazywamy również miejsce pojedynków byków w trakcie trwania okresu godowego oraz miejsce odbywania samych ochronaNaturalnymi wrogami jeleni są: wilki, rysie i niedźwiedzie. W naszym kraju jeleń szlachetny podlega okresowej ochronie. Na byki można polować w okresie: od 21 sierpnia do końca lutego, natomiast na łanie legalnie polować można od 1 października do 15 stycznia, zaś na cielaki od 1 października do końca jeleń ma sierść pokrytą białymi plamkami, które znikają osiągnięciu wieku 6 dane / wymiaryJeleń szlachetny (Cervus elaphus)Długość:samiec: 175-260cmsamica: 160-210 cmWysokość w kłębie: 95 -130 cmDługość ogona: 12 – 19 cmWaga: samiec: 160 – 240 kgsamica: 68 – 130 kgDługość życia:średnio na wolności: 10 – 13 lat (do 15 lat)w niewoli ok. 20 lat (rekordowo 23 lata).Samce jeleni w czasie rykowiska wydają głośne odgłosy, rozpoczynając tuż przed zachodem słońca, a kończąc o – ciekawostkiLiczba odnóg w porożu jelenia wzrasta wraz z wiekiem, aż do pełni jego rozwoju osobniczego (około 14 lat), a potem wraz z wiekiem szlachetne śpią w ciągu doby tylko 60-100 jelenie szlachetne na bokach i grzbiecie mają jasne cętki, które znikają w wieku około 6 szlachetne śpią w ciągu doby tylko 60-100 brunatnyŁośReniferOrzełDzikLisWiewiórki Sarna europejska (Capreolus capreolus) Sarna jest najmniejszym przedstawicielem rodziny jeleniowatych w Europie. Posiada wysmukłe i zgrabne ciało o charakterystycznym rdzawo-rudym ubarwieniu sierści oraz krótki ogonek. Sarny są roślinożercami popularnie spotykanymi w lasach całej europejska zamieszkuje praktycznie całą Europę za wyjątkiem Irlandii, Islandii, Korsyki, Sardynii, Sycylii, Cypru i mniejszych wysp śródziemnomorskich. Na przełomie XIX i XX wieku obszar występowania sarny ogromnie się zmniejszył z powodu wpływu człowieka. W Polsce sarna występuje na obszarze całego kraju, chociaż jej zagęszczenie nie jest jednakowe w różnych regionach kraju- najwyższe jest w zachodniej części Polski. Według inwentaryzacji łowieckiej, liczebność sarny w naszym kraju wynosi ponad 700 000 osobników. Sarny zamieszkują praktycznie wszystkie siedliska w ramach swojego areału geograficznego. W Europie występują we wszystkich typach lasów, obszarach pokrytych roślinnością krzewiastą, torfowiskach i bagnach. Sarna bytuje również w większości w większości siedlisk stworzonych przez człowieka, jak plantacje leśne, tereny polno- leśne itp. Sarna jest roślinożernym generalistą pokarmowym, a o składzie jej pokarmu w różnych środowiskach i sezonach decyduje istniejąca baza żerowa. Sarny posiadają szeroką gamę sposobów komunikacji międzyosobniczej. Podstawowe znaczenie mają sygnały zapachowe w formie substancji chemicznych wydzielanych przez gruczoły szczoteczkowate umiejscowione na zewnętrznej stronie tylnych nóg; gruczoły metatarsalne, a u samców przez gruczoł czołowy( wydzieliną tych gruczołów samce znakują granice swoich terytoriów). Istotną rolę odgrywają również sygnały wokalne, których wyróżnia się 5 głównych typów: pisk, sapanie, szczekanie, wrzask i dźwięki pochodzenia niewokalnego. Sarna jest najmniejszym przedstawicielem rodziny jeleniowatych w Europie- masa dorosłych osobników badana w 11 różnych populacjach wynosi 20-32 kg, samice są nieco mniejsze. Długość ciała dorosłych zwierząt wynosi 79-131 cm, wysokość w kłębie 56-89cm. Sarna jest zwierzęciem średniej wielkości o wysmukłym i zgrabnym ciele. Posiada wysokie i cienkie nogi, a na głowie samców znajduje się niewielkie poroże. Ubarwienie ciała sarny w lecie jest rdzawo- rude, spód ma jaśniejszy kolor. W okresie zimowym sierść jest ciemniejsza, szarobrunatna. Na zadzie, wokół odbytu, występuje okrągława biało- żółtawa plama ( o średnicy ok. 15 cm, wyraźnie zaznaczona zimą, a słabiej widoczna latem. Sarny wykazują dość złożony system organizacji przestrzennej i socjalnej populacji. W lecie zwierzęta bytują albo pojedynczo, albo w grupach rodzinnych (samice z potomstwem). Natomiast w zimie prawie wszystkie znajdują się w grupach rodzinnych, które to ugrupowania stanowią postawę struktury socjalnej populacji. Okres rui przypada na drugą połowę lipca i pierwszą połowę sierpnia, co różni sarnę od innych gatunków jeleniowatych. Sarna różni się pod względem cyklu reprodukcyjnego od innych jeleniowatych, gdyż występuje u niej zjawisko ciąży przedłużonej: implantacja zarodka i jego dalszy rozwój następuje dopiero po 4-5 miesiącach, zwykle w styczniu. Samica rodzi najczęściej 2 młode, rzadziej 1 lub 3, a zupełnie wyjątkowo 4, najczęściej od połowy maja do połowy czerwca. Matka karmi młode mlekiem do wczesnej jesieni, czasami aż do grudnia, kiedy to młode koźlęta są już w pełni odchowane. Sarny padają łupem przede wszystkim rysi i wilków. W mniejszym stopniu narażone są na drapieżnictwo lisów, które przede wszystkim zabijają koźlęta. Głównymi czynnikami śmiertelności saren jest działalność człowieka, poprzez polowania, kolizje na szlakach komunikacyjnych czy mechanizację prac polowych. Sarny potrafią biec z szybkością 40km/h( a długość pojedynczych skoków przekracza nawet 6 metrów), przeskakują przeszkody o wysokości 1,5 metra, dobrze i wytrwale pływają. Bibliografia1) Okarma H., Tomek A. 2008 Łowiectwo. Wydawnictwo Edukacyjno- Naukowe H2O, Kraków: 231-235. 2) Amann G.: Ssaki i zwierzęta zmiennocieplne. Wyd. MULTICO, Warszawa 1994 3) Serafiński W., Wielgus – Serafińska E. : Ssaki. Wyd. PWN, Warszawa 1988 Autor opisu: Katarzyna Zwirska