Koniec wojny . Ogólnoświatowy konflikt powoli dobiegał końca. Akt kapitulacji III Rzeszy został podpisany 8 maja 1945 r. co zakończyło wojnę w Europie. Na Dalekim Wschodzie wojna zakończyła się dopiero po zrzuceniu bomb na Hiroszimę i Nagasaki 6 i 9 sierpnia 1945 r., co zmusiło rząd japoński do kapitulacji 2 września 1945 roku. – ocenia udział Polaków w walkach na frontach II wojny światowej. 7. Sprawa polska pod koniec wojny Polska lubelska. Jałta a sprawa polska. Represje wobec Polskiego Państwa Podziemnego. Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej. Uczeń: – wyjaśnia znaczenie terminów: Manifest PKWN, Polska lubelska, Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej (TRJN) Pod okupacją niemiecką Gierek działał w komunistycznym ruchu oporu, a pod koniec wojny w belgijskich strukturach Polskiej Partii Robotniczej. W 1948 r. nakazano mu powrót do Polski. Zdążył na tzw. kongres zjednoczeniowy PPR i PPS. Z powodu ogromnych braków w wykształceniu został skierowany na dwuletni kurs partyjny. Pod koniec października 1938 roku minister spraw zagranicznych Rzeszy przedstawił więc polskiemu ambasadorowi w Berlinie Józefowi Lipskiemu kilka propozycji. Wśród nich obietnicę przedłużenia na 25 lat paktu o nieagresji i przyłączenia się Polski do paktu antykominternowskiego. Na mapie 3 widać, że zgodnie z tym założeniem Polska miała utracić Kresy Wschodnie, a dostać Prusy Wschodnie, Pomorze Zachodnie i Brandenburgię. W naszych granicach znalazłyby się: Królewiec, Szczecin i Berlin. Mapa 1. Zaproponowane granice przez Stalina pod koniec 1941 roku Mapa 2. Aliancka propozycja granic z 1942 roku Mapa 3. Trwa 331. dzień rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Sztab Generalny sił Zbrojnych Ukrainy informuje, że od początku wojny zginęło ponad 120 tys. Rosjan (860 ostatniej doby). Zniszczono m.in. 3 Pod koniec wojny, Niemcy uciekali z Polski przed Armią Czerwoną niszcząc wszystko co popadnie aby Rosjanie nie mieli z tego większych zysków myśląc że uda im się coś zgrabić. W tedy Polska stała się swego rodzaju polem bitwy między ZSRR i Niemcami. Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej (TRJN) - rząd Rzeczpospolitej Polskiej powołany w Warszawie przez prezydenta Krajowej Rady Narodowej Bolesława Bieruta 28 czerwca 1945 na podstawie porozumienia zawartego na konferencji w Moskwie. Pod koniec 1944 Stalin przygotowywujący się do konferencji Wielkiej Trójki w Jałcie zdecydował o lata 1914-1918 - czas trwania I wojny światowej. 6 VIII 1914 roku - wymarsz legionów polskich pod dowództwem J. Piłsudskiego. 5 XI 1916 roku - Akt 5 listopada. 16 III 1917 roku - obalenie caratu. 22 I 1917 rok - orędzie noworoczne Woodrowa Wilsona. I-VI 1918 rok - konferencja pokojowa w Paryżu. W Europie Wschodniej w wyniku wojny 1654-1667 Rzeczpospolita odniosła klęskę w polityce z Rosją. Jednocześnie zostało przypieczętowane, rozpoczęte po "potopie", załamanie się Polski i Litwy jako mocarstwa. Podsumowując, głównymi skutkami wojen polskich w XVII wieku są: osłabienie wewnętrzne i międzynarodowe Polski. 1devj. Pytania i odpowiedzi Zebrane pytania i odpowiedzi do zestawu. Sprawdzian z lekcji historii dla klasy 8 szkoły podstawowej. Decyzje polityczne i ich wpływ na kształt granic Polski po II wojnie światowej. Ilość pytań: 10 Rozwiązywany: 353 razy Kiedy i gdzie powstała Krajowa Rada Narodowa? Uzupełnij zdanie. KRN została powołana do życia 1 stycznia 1944 roku w Warszawie. Przewodniczącym rady został Bolesław Bierut. Kiedy Armia Czerwona przekroczyła przedwojenne granice Polski? Z jakich państw składała się Wielka Trójka? USA ZSRR Wielkiej Brytanii Kiedy ogłoszono manifest PKWN? Ustalenia której z konferencji zakładały utworzenie Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej? Połącz w pary konferencje Wielkiej Trójki z ramami czasowymi, w których się odbywały. Teheran28 listopada - 1 grudnia 1943 - 11 lutego 1945 lipca - 2 sierpnia 1945 r. Na której z konferencji ustalono, że Polska znajdzie się w sowieckiej strefie wpływów? Zaznacz zdania prawdziwe. Ustalenia dotyczące Polski na konferencji w Teheranie nie zostały podane do publicznej wiadomości. Ustalenia w Jałcie zostały uznane przez rząd polski na uchodźctwie za zdradę ze strony aliantów zachodnich. Proces szesnastu odbył się w czerwcu 1945 roku. Co wydarzyło się 19 stycznia 1945 roku. Jaką funkcję pełnił w TRJN Władysław Gomułka? Powiązane tematy Inne tryby KAŻDY TEMAT JEST NA OSOBNEJ KARTCE ;) DZIEKUJE ;D I wojna światowa W momencie wypowiedzenia wojny Niemcy dysponowały najlepszą armią. Jako pierwsi narzucili przeciwnikom czas i miejsce walki. Plan wojny z Francją i Rosja opracował w 1908r szef sztabu Schliffeu. Przewidywał on zwycięstwo w przeciągu 6-8 tyg. Pokonał Francje i przerzucił wojsko niemieckie na front wschodni do Rosji. W 1914r. szefem sztabu niemieckiego był Moltke. Zażarcie bronili się francuzi. Moltke część oddziałów przerzucił na front artykuł aby odblokować treśćKAŻDY TEMAT JEST NA OSOBNEJ KARTCE ;) DZIEKUJE ;DI wojna światowa W momencie wypowiedzenia wojny Niemcy dysponowały najlepszą armią. Jako pierwsi narzucili przeciwnikom czas i miejsce walki. Plan wojny z Francją i Rosja opracował w 1908r szef sztabu Schliffeu. Przewidywał on zwycięstwo w przeciągu 6-8 tyg. Pokonał Francje i przerzucił wojsko niemieckie na front wschodni do Rosji. W 1914r. szefem sztabu niemieckiego był Moltke. Zażarcie bronili się francuzi. Moltke część oddziałów przerzucił na front wschodni. W rezultacie zmniejszyła się siła głównego zgrupowania niemieckiego. W bitwie pod rzeką Marną we wrześniu 1914r niemieckie plany wojenne nie mogły być zrealizowane. Nastąpił kres wojny błyskawicznej a zaczęły się walki zaczęli ponosić porażki. Sytuacja uległa zmianie, gdy na czele wojsk w Prusach Wschodnich stanął Gen. Hindenburg. Pod Tonenburgiem rozbił przeważające siły rosyjskie. W Galicji armia austriacko-niemiecka poniosła klęskę. Pod koniec 1914 Niemcy nakłonili Turcje do przystąpienia do wojny. Na początku wojny na morzach dominowała flota ententy. Przedłużająca się wojna morska, blokada portów w 1915 zaniepokoiła państwa centralne. Niemcy zajęli tereny byłego królestwa polskiego a austro-wegry odzyskały Galicje. Ostatecznie front wschodni od Rygi do granicy z Rumunią tak jak na zachodzie rozpoczęły się wojny pozycyjne. W maju 1915 do wojny po stronie państw centralnych przystąpiła Bułgaria. Niemcy zdecydowali się uderzyć na twierdze Verdun. Bitwa toczyła się wiele miesięcy i była wyniszczająca. To najkrwawsza bitwa na froncie zachodnim. W czasie walki o Verdun Francuzi prosili o pomoc sojuszników. Państwa ententy w 1916r w bitwie pod Sommą po raz pierwszy użyły czołgów, kontynuowały blokadę morską portów państw centralnych. Niemcy skierowali skierowali flotę na Morze Północne. Doszło wtedy do największej bitwy zwanej jutlandzką. Flota angielska i niemiecka doznały równych strat. W 1916r wyniszczające działania pogłębiły kryzys ekonomiczny państw centralnych. Niemcy podeszli pod Paryż, ale potem w lipcu 1916 zostali powstrzymani nad rzeka Marną. We wrześniu rozejm podpisała Bułgaria potem Turcja. 3 listopada Austro- Węgry, 28 października niepodległość ogłosiła Czechosłowacja a w Galicji Polska Komisja Likwidacyjna zaczęła podejmowanie władzy. Węgry 2 listopada ogłosili niepodległość. Ostatni Władce austro-wegier abdykował. Austria ogłosiła się republiką. Wybuch bunt w Niemczech. Wilhelm II abdykował i uciekł do Holandii. Władze w niemczej przejęli socjaliści i ogłosili państwo republiką Delegacja niemiecka 11 listopada 1918r podpisała zwieszenie broni Wojna, która rozpoczęła się od lokalnego konfliktu miedzy austro-wegrami a Serbią ogarnęła wszystkie kontynenty i morze i zakończyła się po 4 latach Udział w niej wzięły 33 państwa i ok. 1, 5 mld ludzi Największe zniszczenia spowodowała ona w Gwałtowny rozwój przemysłu w XIX w zaostrzył walkę konkurencyjną. Państwa prowadziły wysokie cła na towary importowane. Spory francusko-angielskie o Sudan mało nie wywołały wojny miedzy tymi państwami. Niemcy uważały się za pokrzywdzone i domagały się większego udziału w rynkach zbytu. Próbowały przejąć Maroko. Imperium Otomańskie w XIX w przeżywało poważny kryzys. Zostały utracone tereny na Bałkanach. W Iraku zostały odkryte złoża ropy naftowej. Turcją interesowały się Niemcy, Wielka Brytania i Rosja. Cesarz Wilhelm II zmienił kierunek polityki zagranicznej. W 1898 wyruszył w podróż do Konstantynopola, Domarzku i Jerozolimy. Niemcy nawiązały stosunki z Turcją. Aby je umocnić rozpoczęły budowę linii kolejowej Berlin- Stambuł- Bagdad. Rosja i wielka Brytania toczyły spór o Afganistan I Persje. Półwysep Bałkański zróżnicowany pod względem etnicznym i religijnym był bardzo niestabilnym regionem. Liczne małe państwa bałkańskie dążyły do poszerzenia terytorium Gdy w 1908r austro-węgry zaatakowały Bośnie i Hercogwine. Na Bałkanach groził wybuch wojny. W 1912r państwo zaatakowały Turcje i została pokonana. Rok później z powodu braku porozumienia zaatakowały i pokonały Bułgarie. Wojny na Bałkanach były krwawe. Wszystkie strony stosowały terror wobec cywilów. Celem rządy francuskiego było odzyskanie Alzacji i Lotaryngii utraconych na rzecz Niemiec. Niemcy izolowały Francje na arenie międzynarodowej, utrzymywały za to dobre stosunki z Wielką Brytanią Wilhelm II zainicjował Weltpolitik. Dzięki temu Niemcy mogły przekształcić się w państwo światowe. W 1879 został zawarty sojusz miedzy Niemcami i austro-wegrami.. Do tego sojuszu dołączyły sojusz nazwany trójprzymierzem . Niemcy za czasów Wilhelma II odmówiły Rosji udzielania pożyczki. Za to Francja zyskała sojusznika i wyszła z izolacji. W 1904 Francja i Wielka Brytania zawarły sojusz (serdeczne porozumienie). Maroko uznano za strefę wpływów Francji, Egipt-Wielkiej Brytanii. 28 czerwca 1914 został w Sarajewie zamordowany zastępca tronu Franciszek Ferdynand. Uznano, że za zamachem stanęła organizacja wspierana przez Serbie. Austro-wegry chciały rozprawić się z Serbią. Mając poparcie Niemiec wysłały do Serbii ultimatum. Serbia nie uznała całości ultimatum wiec austro-węgry wypowiedziały jej wojnę 28 lipca zaś 1 sierpnia Niemcy wypowiedziały wojnę Rosji. Mała wojna lokalna przekształciła się w konflikt W ROSJI Przyczyny rewolucjiniezadowolenia rządów cara Mikołaja IIklęski armii Rosyjskiej na froncie wschodnimsłaba organizacja armiibrak żywnościbunty chłopskie Lutego -Wybuch rewolucji lutowej 18 lutego 1917 detronizacja cara Mikołaja II i objecie władzy przez Rząd Tymczasowy z księciem Lwowem na czele . Rewolucja działalności bolszewików i tworzenie Rad Delegatów Robotniczych i żołnierskich. To była czas tzw. rewolucji październikowej 25 X 1917r . Bolszewicy wraz z pobudzonymi robotnikami i żołnierzami zdobywając pałac zimowy w Petersburgu obalają Rząd Tymczasowy i przejmują władze w Rosji. Powstaje bolszewicki rząd- Rada Komisarzy Ludowych z Leninem na czeleogłoszono dekret o pokoju, w którym zapowiedziano natychmiastowe przystąpienie do pertraktacji pokojowych; Dekret o ziemi, w którym znoszono własność prywatną ziemi i przekazano w użytkowanie praw narodów Rosji, w której zagwarantowano równość i suwerenność narodówzawarcie traktatu pokojowego w Brześciu Litewskim 3 marca 1918r Warunki pokoju:Rosja zrzekła się Łotwy, Estonii, Litwy, ziem polskich, Białorusi i Ukrainy. Podpisanie traktatu oznaczało również koniec udziału Rosji w I wojnie Światowej. Upadek powstania styczniowego stanowił dla narodu polskiego wstrząs ogromny, głęboki, odbierający nadzieję na przetrwanie, szok porównywalny z załamaniem po trzecim rozbiorze. Było to wynikiem nic tylko krwawych strat, zniszczeń i rozmaitego typu represji, lecz przede wszystkim opartego na twardych realiach przeświadczenia, że w życiu publicznym Polacy przestali być na trwałe podmiotem czegokolwiek, że o ich losie decydują li tylko zaborcy, że wreszcie sprawa polska jako problem międzynarodowy, jako kwestia europejska przestała istnieć. Polacy stać się mieli ostatecznie Rosjanami, Prusakami i Austriakami. Sytuacja była pod tym względem klarowna, choć raczej trudno radować się wespół z Bronisławem Szwarcem, który pisał: „Powstanie zrobiło to, że już nas nie dusi polski renegat przy pomocy Polaka szpiega i Polaka żołdaka”.Część społeczeństwa liczyła jeszcze do 1870 roku na odrodzenie sprawy polskiej przy poparciu Francji Napoleona III. lej klęska w wojnie z Prusami pogłębiła jeszcze bardziej nastroje przygnębienia panujące w Polsce po 1864 roku. W istocie po pokonaniu Francuzów bismarckowskie Niemcy, które uprzednio zwyciężyły Danię i Austrię, stały się militarno-politycznym, hegemonem Europy, a po stłumieniu powstania styczniowego przez Rosję żaden rząd europejski nie podejmował już kwestii polskiej. Nie brano pod uwagę możliwości odrodzenia państwa polskiego i prawa do życia narodu polskiego. Pod koniec XIX wieku istniała, owszem, sprawa bułgarska, rumuńska, serbska czy turecka, lecz już nie polska. Problem poddanych polskich uznany został w Europie powszechnie za wewnętrzną kwestię rządów zaborczych. Granice przebiegające przez Polskę coraz mocniej ją dzieliły, wrastając w rzeczywistość gospodarczą, społeczną, instytucyjno-prawną i kulturalną. Nawet pod sam koniec stulecia, gdy załamał się był sojusz trzech cesarzy, a Rosja znalazła się wraz z Francją w bloku politycznym przeciwstawnym Niemcom i Austro-Węgrom, nikt w Europie nie próbował umiędzynarodowić sprawy polskiej. Jeśli istniała potencjalnie, to jedynie na linii Berlin-Petersburg lub jako marginalna sprawa jednego z mocarstw (autonomia Galicji w ramach Austrii). Postępowało, wspierane przez mocarstwa rozbiorowe, zespolenie ziem polskich z organizmami gospodarczo-państwowy- mi Rosji, Niemiec i Austrii. Polacy skazani zostali w pesymistycznych, acz bardzo realnych prognozach na unicestwienie lub raczej obumarcie jako naród albo też – przy rokowaniach optymistycznych – wegetowanie jako trzy odrębne narodowości, drobne mniejszości etniczne w łonie wielkich zależność Polski nie była tak przygniatająca i totalna jak w ostatnich dziesięcioleciach XIX i początkach XX stulecia. A jednak, mimo intensywnej germanizacji i rusyfikacji, nigdy nic ustała walka o zachowanie narodowości, o polską kulturę, tożsamość narodową, a nawet (choć zakrawało to na utopię) odrodzenie niepodległego państwa. Przebiegała ona w warunkach innych niż przed 1863 rokiem. Na miejsce upadającego i zdegenerowanego ustroju półfeudalnego wkraczał szybko kapitalizm. Przeobrażał kraj, lecz przybierał najmniej dla społeczeństwa korzystną formę strukturalnie słabego systemu zależnego, peryferyjnego, dezintegrującego zbiorowość polską na zabory i wewnątrz poszczególnych narodowo część społeczeństwa polskiego, a z dziesięciolecia na dziesięciolecie rosła ona w liczbę, zadawała sobie po 1864 roku zasadnicze pytanie, znane już Polakom od stu lat: co dalej robić? Wbrew smutnej rzeczywistości załamanie popowstaniowe, acz nader głębokie, było stosunkowo krótkotrwałe. W warunkach dość powszechnego potępienia, a nieraz i autopotępienia powstańczej irredenty (nie było ono wszakże tak bardzo powszechne i trwałe, jak to dotąd przyjmowano) na czoło wysunęły się dwie tendencje: konserwatywno-ugodowa i lojalistyczna oraz aktywistyczna, czyli pozytywistyczna. Obydwie miały różne odcienie społeczne i regionalne. Obydwie – lecz przede wszystkim druga, liberalizująca, której rzecznicy zdawali sobie sprawę z tego, że minął czas wielkich zrywów i snucia marzeń o obcej pomocy i umiędzynarodowieniu spraw polskich – starały się koncentrować na pracy „realnej”, codziennej, na krzątaniu się wokół problemów gospodarczych, oświatowych i kulturalnych, choć nieraz musiały po trosze uznać konieczność konspiracji. Uważano, że czas „zstąpić do głębi”, do ludu i narodu, że trzeba liczyć na siebie. To samo zresztą odnosić się miało pod koniec wieku do odradzającego się nurtu niepodległościowego. Za motto nowych (choć nie tak bardzo) dążeń Polaków służyć mógł wiersz Włodzimierza Zagórskiego:Minął złoty czas krzykactwa|…| Czas eposu tromtadratów|…| Naród z ciężkich snów ocknięty Skupił ducha w pracy cichej;|…| Ufni w przyszłość, kroczym trzeźwiDrogą naszych prac mozolną,W jedną tylko wierząc prawdę,Że nam robić głupstw nie wolno!A wtórował mu Wielkopolanin Józef Kościelski:Odrodzenie zawlec sutsze,Robocze suknie wzuć,Choć dni do pracy krótsze,Nie myśleć wciąż o jutrze i kuć, i kuć, i między upadkiem powstania styczniowego a wybuchem rewolucji 1905 roku, czasy wyjątkowo ciężkie i pełne niepowodzeń, były jednak epoką niezwykle twórczą w każdej niemal dziedzinie, epoką dojrzewania narodu zapomnianego w Europie i przez Europę, narodu, który nic zrezygnował ze swego prawa do życia i rozwoju.