Leczenie atopowego zapalenia skóry. Obecne leczenie atopowego zapalenia skóry zależy od ciężkości stanu: Podstawowa pielęgnacja skóry w okresach całkowitej remisji, Leczenie łagodnego atopowego zapalenia skóry, Leczenie umiarkowanego atopowego zapalenia skóry, Leczenie ciężkiego atopowego zapalenia skóry. Zahamują wydzielanie łoju i przywrócą równowagę skórze głowy. Bez kłopotu kupimy je w aptece bez recepty. Składniki, jakich warto szukać w szamponie na łojotokowe zapalenie skóry głowy to: ichtion, pirokton olaminy, siarczek selenu. Polecanym szamponem na ŁZS jest między innymi Lefrosch, Capitis Duo. Atopowe zapalenie skóry to przewlekła choroba skóry, która objawia się suchą, swędzącą skórą, wysypkami, zaczerwienieniami oraz stanem zapalnym. Przyczyny AZS nie są do końca poznane, ale istnieje wiele czynników, które mogą przyczyniać się do jej wystąpienia. Leczenie AZS obejmuje nawilżanie skóry, unikanie czynników AZS, czyli atopowe zapalenie skóry, to inaczej wyprysk atopowy, stanowiący bardzo częstą, przewlekłą, niezakaźną i niestety nawrotową chorobę zapalną. Zwykle ujawnia się we wczesnym dzieciństwie i posiada tendencję do utrzymywania przez całe życie. W jej przebiegu wyróżnia się okresy zaostrzeń oraz remisji. Jeśli cierpisz na atopowe zapalenie skóry, łuszczycę, wyprysk alergiczny, itd. 1. daj szansę suplementacji kwasem GLA (nie w kapsułkach, tylko w postaci świeżego oleju tłoczonego na zimno), 2. uzupełniaj niedobory magnezu np. poprzez kąpiele w soli Epsom (do kupienia na worki w internecie), Wydaje się, że atopowe zapalenie skóry u psów jest spowodowane czynnikami wewnętrznymi lub właściwymi dla samego zwierzęcia, a także czynnikami zewnętrznymi. Dlatego suma tych wariantów i różna presja, jaką może wywierać każdy z czynników, spowoduje, że choroba przejawi się w większym lub mniejszym stopniu u zwierzęcia. Bagatelizowanie alergii może być niebezpieczne dla zdrowia, a w skrajnych przypadkach – też dla życia – dlatego domowe sposoby na alergię traktuj zawsze jako formę łagodzenia objawów, a nie leczenie. Leczenie alergii opiera się na przyjmowaniu leków przeciwhistaminowych (czyli – leków na alergię) oraz na długotrwałym odczulaniu. Termin „atopowe zapalenie skóry” został wprowadzony dopiero w 1923 roku. Wcześniej grupa podobnych objawów chorobowych funkcjonowała pod pojęciami: „egzema”, świerzbiączka Besniera oraz neurodermit rozsiany. Dzisiaj wszystkie te terminy mają jedynie znaczenie historyczne. Atopowe zapalenie skóry nie jest chorobą jednorodną. Przyczyna łojotokowego zapalenia skóry nie jest do końca znana. Wielu lekarzy i naukowców sądzi, że objawy najprawdopodobniej są wynikiem nieprawidłowości w pracy komórek skóry, spowodowanej przez drożdżaki z rodzaju Malassezia. Ten rodzaj drożdżaków znajduje się na skórze głowy każdego człowieka, lecz zazwyczaj nie Przeczytaj bezpłatnie pokrewny artykuł w czasopiśmie „Forum Zakażeń ”: Upadacitinib jest skutecznym lekiem na przewlekłe atopowe zapalenie skóry – wykazały badania naukowców z Trinity College w Dublinie prowadzone od 2017 r. Preparat podawany doustnie raz na dobę skutecznie wpływa na zmniejszenie świądu i zmian skórnych. mkZvFFA. Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, zapalną chorobą skóry, charakteryzującą się częstymi nawrotami i intensywnym świądem. Jednym z kryteriów rozpoznania jest wywiad rodzinny w kierunku atopii (występowanie AZS, astmy, alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa lub spojówek). Morfologia zmian w przebiegu AZS różni się w zależności od wieku chorego. AZS jest jedną z najczęstszych chorób skóry i najczęściej rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie. Uważa się, że 60% wszystkich przypadków ma początek w 1. a 90% przed ukończeniem 5. Głównym celem leczenia AZS jest zmniejszenie objawów stanu zapalnego skóry w okresie zaostrzeń i utrzymanie jak najdłuższego okresu remisji. Wybór terapii zależy od stopnia nasilenia zmian na skórze, jak również wieku chorego. Jak wspomniano wcześniej, jest to schorzenie przewlekłe, stąd też terapia powinna być planowana w perspektywie długoterminowej. Szczególną uwagę należy również zwrócić na aspekt bezpieczeństwa terapii. Podstawą leczenia AZS jest odpowiednia pielęgnacja skóry, mająca na celu odbudowę bariery skórnej. Mycie skóry powinno być delikatne, ale jednocześnie bardzo dokładne. Ma to na celu usunięcie martwego naskórka, strupów, bakterii i innych patogenów zasiedlających skórę chorego. Zaleca się stosowanie syndetów (syntetyczne detergenty, które zawierają substancje powierzchniowo czynne (surfaktanty), takie jak: sole izetionianu oleju kokosowego, sulfobursztyniany, alkilosiarczany, betaina. Syndety nie naruszają naturalnej bariery ochronnej skóry, co zmniejsza ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych). Preparaty myjące powinny mieć pH w granicach 5–6, aby chronić kwaśny odczyn płaszcza lipidowego. Zaleca się unikanie środków zapachowych, konserwantów oraz potencjalnych alergenów zawartych w preparatach pielęgnacyjnych (np. alergeny orzechów) [1]. Kąpiel powinna być krótka i trwać 5–10 minut. Temperatura wody nie powinna przekraczać 37°C. Rekomenduje się kąpanie noworodków nie częściej niż trzy razy w tygodniu [2]. Badanie prospektywne porównujące kąpiel dwa razy w tygodniu i kąpiel codzienną, wykazało, że częstość kąpieli nie ma znaczenia, dopóki nawilżenie skóry pozostaje w normie [3]. Emolienty powinny być aplikowane bezpośrednio po kąpieli, kiedy skóra jest jeszcze wilgotna. Preparaty emolientowe należy stosować regularnie kilka razy dziennie (nawet co 2–3 godziny). Substancje te należy stosować stale, nawet wtedy, gdy na skórze nie obserwuje się zmian zapalnych. Dobrym rozwiązaniem jest stosowanie preparatów z mocznikiem (około 10%), który dodatkowo nawilża skórę. W związku z dysfunkcją bariery skórnej, zwiększone jest ryzyko podrażnień i nadkażeń. Uszkodzona bariera skórna zwiększa ryzyko penetracji potencjalnych alergenów. Należną ilość preparatów nawilżająco-natłuszczających dla dzieci określa się na 150–200 g na tydzień, natomiast dla osób dorosłych – 500 g na tydzień. Uważa się, że w przypadkach poronnych lub o łagodnym przebiegu klinicznym odpowiednia pielęgnacja skóry może być jedyną i wystarczającą metodą leczenia. Z kolei w przypadkach o nieco cięższym przebiegu klinicznym odpowiednie nawilżanie i natłuszczanie skóry chorych na AZS ogranicza w znacznym stopniu konieczność stosowania miejscowych leków przeciwzapalnych. W przypadkach, gdy pielęgnacja skóry nie przynosi poprawy, należy rozważyć włączenie leków miejscowych. Skuteczna terapia miejscowa zależy od trzech głównych zasad: odpowiedniej siły preparatu, odpowiedniej dawki i prawidłowej aplikacji [4]. Należy pamiętać, że preparaty miejscowe powinny być aplikowane na nawilżoną skórę, zwłaszcza gdy zaleca się stosowanie maści. W sytuacjach, gdy emolienty i preparaty przeciwzapalne muszą być aplikowane na tą samą powierzchnię, kremy powinny być stosowane jako pierwsze. Po upływie 15 minut można stosować maści. POLECAMY Mokre opatrunki Dzieci i osoby dorosłe z ostrozapalnymi, sączącymi zmianami czasami nie tolerują klasycznej aplikacji preparatów leczniczych. U tych osób dobrym rozwiązaniem jest stosowanie tzw. mokrych opatrunków (ang. wet wraps). Stosowanie wilgotnych opatrunków zmniejsza utratę wody, co ma wpływ na lepszą penetrację preparatów przeciwzapalnych. Możliwa jest również aplikacja mokrych opatrunków z rozcieńczonym miejscowym steroidem, co jest zalecane maksymalnie do 14 dni (zwykle 3 dni) [5]. Należy pamiętać o prawidłowym zakładaniu opatrunków ze względu na możliwość wystąpienia wtórnych nadkażeń i – paradoksalnie – nadmiernego wysuszenia skóry. Miejscowe glikokortykosteroidy Miejscowe glikokortykosteroidy (mGKS) są najczęściej stosowanymi lekami przeciwzapalnymi w AZS. Dostępnych jest wiele substancji, o różnej sile działania. Z uwagi na skutki uboczne mGKS, do których zaliczamy zmiany zanikowe, rozstępy, teleangiektazje, należy stosować preparaty przez możliwie najkrótszy czas i nie częściej niż dwa razy dziennie. Nie zaleca się stosowania mGKS na okolice twarzy, narządy płciowe i fałdy skórne. Jednak niejednokrotnie stan dermatologiczny wymaga zastosowania mGKS również na wymienione okolice. W tych przypadkach należy stosować preparaty o słabej lub umiarkowanej sile działania, przez krótki okres. Substancjami, które słabiej indukują zmiany zanikowe skóry, są: pirośluzan mometazonu, flutikazon i aceponian metyloprednizolonu [6]. Grupa IV mGKS (bardzo silne) nie jest zalecana do stosowania u dzieci. Uważa się, że prawidłowo prowadzone leczenie systemowe jest obarczone mniejszym ryzykiem działań niepożądanych niż długie leczenie miejscowe. Sposobem na uniknięcie działań niepożądanych, związanych ze stosowaniem mGKS, jest wczesna interwencja, celem zapobieżenia wystąpieniu zmian ostrozapalnych. W przypadku obecności sączących nadżerek, penetracja leku będzie zdecydowanie większa. Większe będzie również ryzyko wystąpienia działań niepożądanych [7]. Objawem, który w dużym stopniu pozwala na ocenę skuteczności leczenia, jest świąd. Ustąpienie zmian na skórze, przy utrzymującym się nadal świądzie, nie upoważnia do rozpoczęcia tzw. terapii podtrzymującej. Sposób odstawiania preparatów nie został wystandaryzowany. Najczęściej proponuje się stopniowe odstawianie preparatów mGKS lub zmniejszanie siły ich działania, celem uniknięcia tzw. efektu z odbicia. Terapia podtrzymująca polega na stosowaniu mGKS dwa razy w tygodniu. Pozwala to na kontrolę stanu dermatologicznego i uniknięcie poważnych zaostrzeń. Miejscowe inhibitory kalcyneuryny Miejscowe inhibitory kalcyneuryny (MIK), do których zaliczamy takrolimus i pimekrolimus, charakteryzują się dobrym efektem przeciwzapalnym. W odróżnieniu od mGKS nie powodują działań niepożądanych, takich jak np. zanik skóry. Ich działanie polega na hamowaniu produkcji prozapalnych cytokin przez limfocyty T oraz zatrzymaniu degranulacji mastocytów [8]. Pimekrolimus w postaci 1% kremu jest przeznaczony dla pacjentów od 2. z łagodnym lub umiarkowanym AZS, natomiast takrolimus zalecany jest pacjentom z rozpoznaniem AZS o umiarkowanym i ciężkim przebiegu. Jest dostępny w postaci 0,03% i 0,1% maści. Preparat 0,03% jest zarejestrowany w Polsce od 2. Maść 0,1% może być stosowana od 16. W wielu krajach ( w Australii, Nowej Zelandii) MIK są dopuszczone do stosowania już od 3. Skuteczność obu substancji została potwierdzona w wielu badaniach klinicznych [9–10]. Ich siła działania jest porównywana do mGKS o średniej sile działania [11]. Leki te są szczególnie zalecane do stosowania na takie okolice jak twarz, szyja, fałdy skórne, okolica pieluszkowa. Uznanym sposobem stosowania MIK jest ich aplikacja na zmienione miejsca dwa razy dziennie do czasu ustąpienia objawów (ale nie dłużej niż 6 tygodni) z przejściem na terapię proaktywną – dwa razy w tygodniu, 1 raz dziennie. Najczęściej obserwowanym działaniem niepożądanym po zastosowaniu MIK jest podrażnienie skóry i związane z tym jej pieczenie. Jest to związane prawdopodobnie z miejscowym wydzielaniem substancji P i peptydu zależnego od kalcytoniny z aferentnych włókien nerwowych i wiążącą się z tym degranulacją mastocytów. Wspomniane objawy ustępują zazwyczaj po ok. tygodniu stosowania, ponieważ przy dłuższym stosowaniu dochodzi do wyczerpania zapasów neuropeptydów w zakończeniach nerwowych. Ryzyko rozwoju chłoniaków lub innego rodzaju nowotworów nie zostało potwierdzone wiarygodnymi badaniami. Z uwagi jednak na zwiększoną fotowrażliwość skóry i związaną z tym zwiększoną częstość zachorowań na nowotwory skóry u pacjentów po transplantacjach, stosujących cyklosporynę A (również inhibitor kalcyneuryny), przy stosowaniu MIK zaleca się fotoprotekcję. Miejscowe leki przeciwdrobnoustrojowe W leczeniu AZS niejednokrotnie zachodzi konieczność włączenia miejscowych leków przeciwdrobnoustrojowych, takich jak triklosan czy chlorheksydyna. Mają one niewielkie działanie drażniące. Odznaczają się również rzadkim występowaniem oporności bakteryjnej. Antyseptyki te można stosować z emolientami w wilgotnym opatrunku okluzyjnym. Z uwagi na większą kolonizację skóry przez Staphylococcus aureus (S. aureus) u chorych z AZS dobre efekty przy obecności nadkażeń bakteryjnych uzyskuje się po włączeniu preparatów kwasu fusydowego. Miejscowe preparaty cyklopiroxolaminy lub ketokonazolu są zalecane w przypadkach nadmiernej kolonizacji przez drożdżaki Mallassezia. W grupie dzieci z AZS często obserwuje się nadkażenia wirusem mięczaka zakaźnego. U tych pacjentów możliwe jest mechaniczne usuwanie zmian poprzez nakłucie wykwitów i wyciśnięcie kaszkowatej treści. Dopuszcza się również zastosowanie krioterapii. Skutecznym miejscowym preparatem jest wodorotlenek potasu. Dziegcie Pochodne smoły węglowej są jedną z najstarszych terapii AZS. Smoła węglowa może wpływać na odbudowę filagryny oraz zmniejszać czynność limfocytów Th2. Dziegcie znalazły zastosowanie w niektórych preparatach pielęgnacyjnych, zalecanych zwłaszcza przy wzmożonej lichenifikacji. Zastosowanie tych substancji u dzieci nadal jest kontrowersyjne. Fototerapia Fototerapia jest dobrą opcją terapeutyczną. Promieniowanie UV wpływa na supresję czynności komórek Langerhansa, zmniejsza kolonizację mikroorganizmów na skórze pacjenta. Fototerapia jest najczęściej zalecana po ustąpieniu zmian ostrozapalnych, w tzw. przewlekłej fazie choroby, zwłaszcza u osób dorosłych. W leczeniu AZS, zastosowanie znalazły różne rodzaje fototerapii: szeroko- i wąskozakresowa UVB (280–313 nm), szerokozakresowa UVA (315–400 nm), UVA1 (340–400 nm), PUVA (z dodatkiem psoralenów). Zasadniczo fototerapia jest zalecana od 18. Immunoterapia alergenowa Immunoterapia swoista jest jedyną przyczynową metodą leczenia AZS. Wskazaniem do jej rozpoczęcia jest niewystarczająca odpowiedź na klasyczne leczenie z dobrze udokumentowanym uczuleniem na IgE zależne alergeny powietrznopochodne, które to uczulenie ma faktyczne znaczenie kliniczne (zaostrzenie stanu dermatologicznego po ekspozycji na uczulający alergen). Leki przeciwhistaminowe Bardzo duże znaczenie w leczeniu AZS ma zmniejszenie świądu. Lekiem, który można stosować od 2. jest maleinian dimetindenu, lek przeciwhistaminowy (antagonista receptora H1) I generacji. Uważa się, że leki przeciwhistaminowe nowej generacji istotnie zmniejszają świąd, mają efekt przeciwzapalny, ułatwiają zasypianie, jednak nie wpływają na jakość snu. W odniesieniu do tego problemu bardziej pomocne są leki przeciwhistaminowe starej generacji, takie jak np. hydroksyzyna. Stosowanie tych preparatów u dzieci należy ograniczyć do kilku dni. Ogólna terapia przeciwdrobnoustrojowa Antybiotykoterapia ogólnoustrojowa jest wskazana w przypadku wystąpienia rozległego, wtórnego nadkażenia bakteryjnego (szczególnie S. aureus). Zwykle skuteczne są cefalosporyny I i II generacji, penicyliny półsyntetyczne, które powinny być stosowane przez 7–10 dni. W przypadku alergii na penicylinę alternatywę stanowi klindamycyna lub klarytromycyna. Dużym zagrożeniem dla pacjentów z AZS (szczególnie ze zmianami ostrozapalnymi) jest nadkażenie wirusem Herpes simplex. W tych przypadkach może dojść do rozwoju wyprysku opryszczkowego (Eczema herpeticum). Jest to stan niejednokrotnie zagrażający życiu, wymagający ogólnoustrojowego leczenia acyklowirem lub innym lekiem przeciwwirusowym (np. walacyklowirem). Kortykosteroidy systemowe Leczenie kortykosteroidami ogólnymi powinno być zarezerwowane dla ciężkich przypadków jako leczenie doraźne, trwające maksymalnie kilka dni. Lekiem z wyboru jest metyloprednizolon w dawce 0,5 mg/kg/dobę. Dawki leku powinny być stopniowo redukowane. Należy pamiętać o możliwych działaniach niepożądanych w przypadku przewlekłego systemowego stosowania kortykosteroidów. Cyklosporyna A Cyklosporyna A (CsA) (inhibitor kalcyneuryny) jest bardzo skuteczną substancją stosowaną w AZS. W Europie lek jest zalecany jako I linia leczenia ciężkiej postaci AZS u dzieci i dorosłych. Zalecaną dawką jest 3–5 mg/kg/dobę. Z reguły leczenie prowadzi się przez około 3 miesiące, stopniowo obniżając dawkę do 2,5–3 mg/kg/dobę. Są również doniesienia mówiące o dobrej tolerancji leczenia u osób stosujących cyklosporynę A przez ponad rok [12]. Przed włączeniem leku należy wykluczyć przeciwwskazania, takie jak: nieprawidłowa czynność nerek i wątroby, podwyższone ciśnienie tętnicze krwi, ogniska utajonego zakażenia. Badania kliniczne dotyczyły dzieci od 1. [13]. Azatiopryna Azatiopryna jest analogiem puryn, blokuje selektywnie czynność limfocytów T. Badania wykazały, że lek jest skuteczną opcją leczenia AZS u dzieci. Początkowo badaną dawką było 2–3,5 mg/kg/dobę. Leczenie kontynuowano nawet do 1. roku. Najczęstsze działania niepożądane to dolegliwości dyspeptyczne. Lek nie jest nefrotoksyczny. Za... Artykuł jest dostępny w całości tylko dla zalogowanych użytkowników. Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz bezpłatne konto lub zalogujesz się. Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałow pokazowych. Załóż bezpłatne konto Zaloguj się Opublikowano: 2022-07-04 10:36:44 Choroby cywilizacyjne zaczynają dotykać coraz większą liczbę całego społeczeństwa. Jedną z nich jest atopowe zapalenie skóry. Pojawia się ono w przypadku zaburzenia bariery ochronnej skóry, czego efektem jest swędzenie, pieczenie i ogólny dyskomfort. Choroba ta funkcjonuje pod różnymi nazwami i może dotyczyć nawet 20% noworodków oraz 3% dorosłych. Kiedy borykamy się z tą przypadłością nasza samoocena może być zaburzona, a w przypadku spotkań na mieście może być to jeszcze bardziej uciążliwe. Jak zatem przygotować się na takie wyjście mając AZS? Podpowiadamy. Fot. Materiał partnera Artykuł sponsorowany Atopowe zapalenie skóry – czym jest? Atopowe zapalenie skóry jest niezwykle powszechną, przewlekła i zapalną chorobą skóry. Towarzyszy jej zwykle bardzo silny świąd i atopia skóry. Występują także okresy remisji, jak i silnych nawrotów. Ze względu na jej dużą częstotliwość występowania, uznawane jest za chorobę cywilizacyjną XXI wieku. Pojawia się często w bardzo wczesnym dzieciństwie i w wielu przypadkach utrzymuje się nawet całe życie. Najczęściej występuje w krajach wysokorozwiniętych, a niediagnozowana stanu duże źródło dyskomfortu fizycznego oraz psychicznego. AZS u dorosłych rzadko pojawia się w pojedynkę i zwykle stanowi nawrót choroby z czasów dzieciństwa. W przypadku tej przypadłości możemy wyróżnić jej trzy fazy. Pierwsza, nazywana niemowlęcą, może mieć miejsce od narodzin do 2. roku życia. Faza dziecięcia tyczy się dzieci pomiędzy 3. a 11. rokiem życia. Z kolei ta młodzieżowa lub AZS u dorosłych to połączenie fazy dziecięcej, ponieważ zmiany zlokalizowane są w podobnych miejscach, jak u niemowlaków. Atopowe zapalenie skóry – leczenie objawów Na rozwój zmian atopowych bardzo duży wpływ mają czynniki środowiskowe, takie jak alergeny, czyli sierść zwierząt, roztocza, pyłki roślin, a nawet niektóre pokarmy. Negatywny wpływ ma także zanieczyszczone środowisko czy zakażenia bakteryjne, na przykład gronkowcem złocistym. Zmiany temperatur i jej duże wahania, a także chroniczny i silny stres również nie działają na korzyść naszego organizmu. Aby skutecznie wyciszać objawy AZS, warto jest poznać kilka z nich. Najbardziej charakterystycznym jest świąd w trakcie pocenia, rybia łuska, tendencje do nawrotowych zakażeń skóry czy nietolerancja wybranych pokarmów. Skóra staje się przesuszona i może nawet pękać. Podstawą dbania o taki naskórek jest odpowiednie nawilżenie. Dobrze jest również sprawdzać, w jakich detergentach pierzemy naszą odzież, ponieważ niektóre substancje mogą negatywnie wpływać na strukturę naszego ciała. Aby dowiedzieć się więcej o odpowiedniej kuracji, warto wpisać w wyszukiwarkę frazę “atopowe zapalenie skóry leczenie”. Jak przygotować się na spotkanie biznesowe mając AZS? Po pierwsze, najważniejsze jest odpowiednie nawilżenie skóry. Dzięki temu nawet mocny makijaż nie będzie wyglądał nieestetycznie, a suche skórki nie będą się przebijać przez podkład. Jeżeli dodatkowo borykamy się z wypryskami z pewnością zastanawiamy się, co na trądzik będzie najlepsze. Można zastosować punktowe żele, które wyciszą większe zmiany i pozwolą ukryć je pod kosmetykami. wspiera inwestorów indywidualnych dostarczając - analizy raportów finansowych i prospektów emisyjnych spółek przygotowywane przez zawodowych, niezależnych finansistów, - moderowane forum użytkowników wolne od chamstwa i naganiania, - aktualne i zweryfikowane przez pracownika dane finansowe spółek, - narzędzia analizy fundamentalnej i technicznej. >> Sprawdź z czego możesz korzystać za darmo i co oferujemy w Strefie Premium NAJNOWSZE WIADOMOŚCI (aktualności, giełda, akcje) Rekordowe dywidendy deweloperów giełdowych. Co dalej? Wchodzenie rynku mieszkaniowego w cykliczne spowolnienie nie zniechęciło zarządów największych spółek branży deweloperskiej do kolejnej wypłaty sowitych dywidend z zysków roku 2021. Pytanie, na jakie profity będą mogli liczyć akcjonariusze branżowych tuzów w kolejnych latach. MF podniosło oprocentowanie obligacji detalicznych w sierpniu W sierpniu wyższe o 0,50 pkt proc. będzie oprocentowanie obligacji rocznych i dwuletnich, a także instrumentów detalicznych o zapadalności od 4 do 12 lat, poinformował wiceminister finansów Sebastian Skuza. Oprocentowanie obligacji 3-miesięcznych OTS pozostaje bez zmian. EuroRating podwyższył rating kredytowy Lotosu Agencja ratingowa EuroRating podwyższyła poziom ratingu kredytowego nadanego Grupie Lotos o jeden stopień z 'BBB-' do 'BBB'. Perspektywa ratingu została zmieniona z pozytywnej na stabilną. EY: Na świecie odnotowano 305 IPO w II kw. 2022 r., na GPW – ani jednego Na światowych rynkach zadebiutowało 305 spółek w II kw. 2022 r., co oznacza spadek o 54 proc. r/r. Wartość debiutów spadła o 65 proc. r/r do 40,6 mld USD, wynika z badania EY Global IPO Trends. W Polsce nie było w tym czasie debiutów. Ponad 40 proc. firm budowlanych narzeka na niedobór pracowników. Po 2023 roku kryzys może się nasilić Według szacunków Polskiego Związku Pracodawców Budownictwa po wybuchu wojny w Ukrainie z polskich budów ubyło od 90 do 100 tys., czyli 20–30 proc. zatrudnianych tam Ukraińców. Największy problem dotyczy mniejszych firm, będących podwykonawcami generalnych wykonawców. Wobec obecnego hamowania rynku na razie firmy dadzą sobie radę z brakiem pracowników, jednak spodziewane inwestycje infrastrukturalne w latach 2024–2026 mogą znów rozgrzać rynek. Jakie zwierzę będzie odpowiednie dla alergika? Kochasz zwierzęta, ale zdiagnozowano u ciebie alergię? Spróbuj wybrać takiego pupila, który nie będzie działał uczulająco. Miłośnicy kotów powinni wybrać nevę masquarade lub kota syberyjskiego. Sprawdzą się także rasy gubiące mniej sierści, między innymi devon rex lub cornish rex. Istotny jest też kolor ? mniej uczulający będzie biały pupil.